In het water zonder kater

Geplaatst: 20/05/2015

Zomer is zwempret! Maar zeker als de temperaturen flink stijgen, is het verstandig eerst goed na te denken voordat u uw hond te water laat gaan.

Twee gevaarlijke B’s
Denk niet dat het uw hond niet overkomt: ieder jaar weer overlijden er honden door blauwalg en botulisme. Zwemmen in warm, stilstaand water kan levensgevaarlijk en fataal zijn. Blauwalgen zijn bacteriën die lijken op wier of alg en een olieachtige, stinkende laag op het wateroppervlak vormen. Ze kunnen bij warm weer in stilstaand water ontstaan en dan een gevaarlijk zenuwgif produceren dat, afhankelijk van de hoeveelheid die de hond ervan binnenkrijgt, al binnen een uur na inname dodelijk kan zijn. Symptomen zijn onder meer braken, diarree, zwakte, trillen en toevallen. Er bestaat geen tegengif! Of de hond een besmetting met blauwalg overleeft, hangt af van hoe ernstig de symptomen zijn.

Geen tegengif
Ook bij botulisme draait het om bacteriën die een zenuwgif produceren, waardoor watervogels en vissen kunnen sterven. Hun kadavers kunnen het water besmetten, en vervolgens uw hond. De symptomen treden meestal een paar dagen na het zwemmen in besmet water op: braken, diarree en, kenmerkend voor botulisme, verlammingsverschijnselen. En ook hier geldt weer: er is geen tegengif, alleen de symptomen zijn te behandelen. Hoe groter de opgenomen hoeveelheid gifstoffen, des te kleiner de kans op herstel.

Doen!
Check altijd eerst het water waarin u uw hond wilt laten zwemmen. Is het al geruime tijd erg warm? Staat het water stil? Drijft er een vieze laag op? Ziet u kadavers van eenden liggen, of dode vissen drijven? Staan er waarschuwingsbordjes? Dan niet het water in! Heeft uw hond onverhoopt toch een duik in besmet of verdacht water genomen? Spoel hem dan goed af en raadpleeg voor meer informatie uw dierenarts om vinger aan de pols te kunnen houden.

Tip!
Kijk voor een overzicht van schone en veilige zwemlocaties op www.zwemwater.nl

Even wachten met die bal…
We doen het vaak in een reflex: de bal pakken, die met een flinke worp het water in gooien en dan… plons! De hond springt er wel achteraan. Maar... hoe zit het met de stroming? Is er een gemaal of afvoerbuis in de buurt? Liggen er verborgen obstakels onder de waterspiegel die voor verwondingen kunnen zorgen? Komt er net een boot voorbijvaren, die voor gevaarlijke zuigkracht zorgt? Zijn er watervogels in de buurt waar de hond ver achteraan kan zwemmen, waardoor hij in de problemen kan komen? En hoe zit het met de waterkant, kan de hond weer op eigen kracht makkelijk aan land komen? Kortom: eerst checken, dan pas gooien!

Lekker poedelen
Is er buiten geen schoon of veilig zwemwater te vinden? Zet dan voor wat spetterpret gewoon een (kinder)zwembadje voor de hond in de tuin. Vul het badje met een laag water, zodat de hond lekker zijn poten kan koelen. Leuke bezighouder: gooi eens een paar brokjes in het water, zodat de hond daar lekker naar kan snorkelen. Doe wel rustig aan met de spetterpret, want ook van ogenschijnlijk verkoelende waterspelletjes kan een hond oververhit raken.

Let op!
Niet alle honden kunnen zwemmen! Sommige rassen bijvoorbeeld kunnen door hun topzware lichaamsbouw in de problemen komen. Goed zwemmen moet je leren, en je baas het water in volgen is een kwestie van vertrouwen. Het mag voor zich spreken dat je een hond niet leert zwemmen door hem plompverloren in het water te gooien.

Te veel water…
Een overdosis water? Dat kan! Honden kunnen tijdens het zwemmen, zeker als ze met hun bek open zwemmen omdat ze bijvoorbeeld een bal vasthouden, onverhoopt te veel water binnenkrijgen en zo een levensgevaarlijke watervergiftiging oplopen. Doordat er dan te veel water de lichaamscellen binnendringt, kunnen allerlei organen danig in de war raken. Symptomen kunnen zijn ongecoördineerd bewegen, verzwakking, lusteloosheid, braken, bleke slijmvliezen, opgeblazen zijn, extreem kwijlen, verwijde pupillen en toevallen. Doen: héél snel naar de dierenarts!

Tip!
Een hond die tijdens het zwemmen veel water binnenkrijgt, kan ook meer moeten plassen. Houd daar rekening mee en laat hem eventueel extra uit.

…maar te weinig water is ook niet goed
Een hond die te weinig vocht binnenkrijgt, of veel vocht verliest door braken of langdurige diarree, kan uitdrogen. Vooral puppy’s en oude dieren zijn hier gevoelig voor. Uitdroging is te controleren door de huid bij de schouderbladen tussen uw vingers vast te pakken. Als de huid bij het loslaten in een rimpel blijft staan en niet snel terugvalt, kan er sprake zijn van uitdroging. Ook kan het tandvlees droog en kleverig aanvoelen. Ga dan direct naar de dierenarts!

Tip!
Als een hond niet goed wil drinken, kunt u het water wat smakelijker maken door er een klein beetje bouillon aan toe te voegen.

Veilig drinkwater
Sommige honden drinken liever buiten uit een vijver, plas of sloot dan uit hun eigen drinkbak, maar dat is niet altijd even veilig: denk aan de hierboven genoemde blauwalg en botulisme, maar ook aan de ziekte van Weil, een infectie die de hond kan oplopen door contact met water dat door rattenurine is besmet. Bovendien horen honden altijd over vers, fris drinkwater te beschikken, waar ze ook zijn, en niet alleen buiten. Zorg dus altijd voor een schone, gevulde drinkbak.

Tip!
Leg een fles bronwater in de auto, zodat u de hond, waar u ook bent, veilig kunt laten drinken. Dat is zeker ook handig voor op reis, want niet overal is het kraanwater even drinkbaar. Bijvoorbeeld omdat het gechloreerd is of, zoals je wel eens ziet bij tankstations, alleen bedoeld is om handen mee te wassen, en niet als drinkwater.

Een hond is geen zeehond
De zee lijkt voor sommige honden wel één grote waterbak! Maar van zeewater drinken kan een viervoeter behoorlijk ziek worden, en hevig gaan braken of flink aan de diarree raken. Neem daarom altijd een fles drinkwater mee naar het strand, en haal de hond uit het water als hij toch zout water wil of blijft drinken.