Hond plast in huis: Wat nu?
Geplaatst: 17/04/2019
Hoe leuk en lief hij ook mag zijn, een onzindelijke hond zorgt voor veel irritatie. De liefde voor het dier kan door het zoveelste plasje in huis zelfs behoorlijk onder druk komen te staan. Wat te doen?
In deel 2 van deze serie artikelen geven we u praktische tips.
POOT OPTILLEN
De redenen voor het te pas en te onpas ergens een poot tegen optillen kunnen totaal verschillend zijn. Er zijn reuen die te pas en te onpas ergens in huis hun poot optillen en met een fiere houding een reukvlag uitzetten, waarmee ze zeggen: ‘Dit huis is van mij!’
PROVOCEREN |
REUKVLAGGEN
U zult hem dan veel meer duidelijkheid moeten gaan geven over de geldende regels en welk gedrag u van hem verwacht. Het kan ook zijn dat uw hond uit pure frustratie en onzekerheid reukvlaggen uitzet. Dat kan gebeuren door een onduidelijke en inconsequente begeleiding, wat vaak gebeurt in een druk huishouden met kinderen. In zo’n geval kan men zich afvragen of deze hond wel op zijn plaats is in dit gezin, tenzij men de leefomstandigheden van de hond drastisch kan veranderen door hem meer duidelijkheid en afleiding te geven. Het plasgedrag kan ook ontstaan doordat er regelmatig een andere hond in huis komt. Wij vinden het volstrekt normaal een hond mee te nemen als we ergens op bezoek gaan waar ook een hond woont. Toch is dit voor heel veel honden helemaal niet normaal, maar buitengewoon bedreigend. De remedie in dit specifieke geval is makkelijk: geen andere honden meer in huis! Houd u aan deze nieuwe huisregel in het belang van uw hond.
VERGEET MIJ NIET!
Ook teefjes kunnen reukvlaggen uitzetten. Het verschil tussen een plasje doen en een reukvlag uitzetten is duidelijk te zien aan de lichaamshouding: een reukvlag gaat altijd gepaard met het optillen van een achterpoot. Zo’n poot wordt dan omhoog als bij een reu opgetild, of langs het lichaam naar voren gebracht. Het optillen van een achterpoot in welke vorm dan ook is altijd typerend voor de bedoeling van het plasje: dit is een geurvlag, let op mij, vergeet mij niet!
Auteur: Martin Gaus
Dit artikel is eerder verschenen in het blad Onze Hond